Bo kasieńkowatość to stan umysłu...

Złamał protokół. Poddani oburzeni. Ale że jak? Że 4-letnie dziecko?
Uczcili pamięć księżnej. Czym? Kanapą...
Że różnym zachowaniom, przedmiotom przypisujemy takie czy inne znaczenie- nic nowego.
Mistrzami są behawioryści, a slogan ze skrzyżowanymi rękoma jest już po prostu hitem. W sumie... średnio wygodne i dziwne byłoby siedzenie/stanie z wyciągniętymi rękoma... No a przecież skrzyżowane sugerują zamknięcie...
Siedzenie "noga na nogę" jak nic flirt, zainteresowanie rozmówcą jako obiektem seksualnym... No spoko. Jako ignorantka wobec tych teorii rzeknę: wygoda. I przyzwyczajenie.
Czym czteroletni (chyba) Książę oburzył tłum? Ano tym, że bawił się zabawką w kształcie pistoletu. I mierzył w stronę Księżnej. Jakież to niestosowne w dobie terroryzmu...
No jacha, wytłumacz to dziecku... Jakby bawił się czymkolwiek innym, to też można dopatrzeć się jakiejś niestosowności.
Gdy nie kto inny jak jego matka (a moja imienniczka) urodziła w sumie co za różnica które dziecię, to spór ro…

Poza rodzicami i krewnymi cała reszta osób, która przewija się przez nasze życie jest bardziej lub mniej przypadkowa.
Czasem taka przypadkowa osoba wgryza się w nas tak mocno jak zębiska w tłustoczwartkowego pączusia. Z największą przyjemnością.  Pierwsze wrażanie nie zawsze bywa trafne. Może być słodka skorupka jak w gumie "SZOK" (pamięta to ktoś jeszcze?), ale środek jest kwaśny i mało przyjemny. Może być też ziemniaczek z ogniska- skórka niby taka sobie, ale jakże bogate wnętrze (no bo czy jest ktoś, kto nie lubi pieczonych ziemniaków? Takich osmolonych? No właśnie :) ). A czasem jest jak z prażonymi robaczkami- niby wiemy, że fuj, ale coś nas jednak pcha i ciekawi... Z czasem ziemniaczki stają się takimi powerbankami- mega transformacja! Jakby dało się na nie zamienić tonę kartofli, to lecę już dziś złożyć wniosek na StartUp :)
Chodzi ni mniej ni więcej jak o znajomych. Przyjaciół. Osoby, z którymi w jakiś cudowny sposób zostały skrzyżowane nasze drogi. Bywa, że do kogo…

Taki mam obrazek z dzieciństwa: wieczór, w telewizji mecz, Tata leży na złożonej wersalce a ja z siostrą pakujemy się między Jego plecy a oparcie. I tak oglądamy. Co jak co, ale musiało być wszystkim wygodnie. I ciepło.
Otworzyłam szafkę z kawą. Spokój. Jadę taksówką- już nie. W sklepie też. Na insta i fajsbuniu również emocje. TV oglądam rzadko. Mój szampon nie jest przesadnie reklamowany. A energetyki piję sporadycznie.
Checklista ma już dwa odhaczenia. Jeszcze tylko "o honor".
Nie będę oceniać gry. Pomimo zawodu. Każdy z nas może być w gorszej formie.
Ubaw mam jednak (wątpliwy) z całej otoczki. Okładki magazynów, kontrakty reklamowe z xy markami, dobre rady na wszystko, gadżety wysypujące się z każdego koszyka... Gwiazdy. Podsycanie plotek na własny temat i brak pokory taki, że już chyba nie tylko sodówka a cały syfon walnął w łeb.
Reklamujcie więcej produktów, udzielajcie więcej insta rad, blokujcie followersów. Przydałyby się jeszcze skarpetki z linii "reprezentacj…

"Hej, dostałem pracę!"
Zadzwonił kumpel. Może nie do końca praca marzeń, ale nie zostanie na przysłowiowym lodzie od przyszłego miesiąca. Z resztą czasem można zaskoczyć się tym, w jakiej pracy odnajdziemy się najlepiej. Wyobrażenia wyobrażeniami a rzeczywistość... swoje.
Nieee, więcej to z zasiłków jest. W sumie... biorąc pod uwagę najniższą krajową a kwoty zasiłków wszelakich, to w przeciętnym pracowniku krew się gotuje niekoniecznie ze względu na temperaturę.
Ten post chyba nie będzie śmieszny.
Pochodzę z domu, gdzie Rodzice od zawsze pracowali. Było gospodarstwo, Tata pracował na etacie, Mama przez jakiś czas też. Na jakiś czas musiała z pracy zrezygnować, bo żadnych dziadków nie było "pod ręką", a z siostrą miałyśmy po 4 lata i łby pełne głupich pomysłów. Potem Mama otworzyła małą działalność gospodarczą, dzięki której ja sama mam dwucyfrowe doświadczenie w handlu i umiejętność szybkiego liczenia ;) Nikt nikim przysłowiowo nie orał, ale praca zdawała się być c…

Żeby była jasność- nie jestem przeciwniczką ślubów, wesel i innych tego typu wydarzeń. Ba! Chociaż życie pisze przeróżne scenariusze, to jednak usankcjonowanie gotowania i sprzątania skarpetek ma się całkiem dobrze a sezon w pełni.  Obrączki, kwiaty, suknia równowartości małego samochodu, wypasione menu i kapela grająca w sam raz pod kopytko. Żyć nie umierać! Serio, naprawdę lubię wesela, lubię patrzeć na szczęśliwych ludzi, którzy budują swoją przyszłość od tego właśnie momentu tak bardzo wspólnie, że trudno o bardziej.  Od kilku lat mocno zarysował się pewien praktyczny trend- nie chcemy tony kwiatków, które zaraz zwiędną, za to butelczyna magicznego eliksiru, nowość wydawnicza albo coś, co pójdzie w cycki- mile widziane. Przynajmniej się nie zmarnuje, nie zwiędnie i nie będzie trzeba tarmolić tego niczym choinkę w lutym. Są też akcje jeszcze szlachetniejsze, gdzie Para Młoda prosi o żarełko dla czworonogów, zabawki dla dzieciaków z domu dziecka albo robi puchę i do tej puchy wrzuc…

"bo ja to nawet wodę na herbatę przypalam hi, hi hi..." Istotnie powód do dumy...
Nie każdy lubi gotować, nie każdy czuje się w kuchni jak raba w wodzie, nie każdy musi wykazywać się finezją na miarę Okrasy w łączeniu składników.
Ale... może chociaż minimum? Cokolwiek? Ze trzy dania? Albo naucz się piec?
Prawda stara jak świat- przez żołądek do serca. Nie tylko męskiego (aczkolwiek wskażcie mi faceta, który nie lubi jeść...), bo w pamięci zawsze znajdzie się babcia/mama/ciocia czy inna stryjenka, której rosół był najlepszy. Zmieniają się trendy w żywieniu, zmienia się świadomość konsumentów, pojawiają się nowe diety i bardziej lub mniej wyszukane przepisy, a jeść jak trzeba było tak trzeba.
Zastanawiam się co wywołuje we mnie większy uśmiech politowania: niunia, która oznajmia o przypaleniu wody na herbatę i nie obraniu w życiu żadnego ziemniaka czy dziewoja, która myli sól z cukrem, nie mając napisanego typu mąki w przepisie nie wie co począć a dla której ulubionym gatunki…